Risico-angst is de angst voor kleine risico’s en de vrees voor de vele onzekerheden in het leven. Het verwijst naar de neiging van individuen of groepen om kleine risico’s zoveel mogelijk te vermijden, bijvoorbeeld door af te zien van covid-vaccinatie of door schoolouders die hun kinderen uit lichamelijke activiteiten willen houden.
In plaats van angst voor grote dreigingen zoals geweld, honger en ziekte, ontstaat er een bijna permanente toestand van milde maar doordringende angst voor kleinere risico’s. Deze risicomijdende cultuur lijkt te worden gevoed door een gevoel van machteloosheid en de overtuiging dat men weinig kan doen behalve uit voorzorg bepaalde dingen te vermijden. Bijvoorbeeld door het vermijden van potentiële terroristische aanslagen ondanks de geringe kans op zulke gebeurtenissen. De twijfel rond vaccinaties, zoals die tegen corona, illustreert hoe risico-angst een prominente rol speelt in onze besluitvorming.
Hoewel de kans op grote risico's zoals geweld of ernstige ziekten is verminderd, krijgen de vele kleinere risico's extra betekenis en kunnen ze bijdragen aan een gevoel van precarisering en toegenomen onzekerheid over werk en bestaan. Risico-angst kan daardoor onderdeel worden van ons alledaagse bewustzijn.
Om de tirannie van kleine risico’s te bestrijden, is het belangrijk om kansen proactief te leren inschatten en gezamenlijk te beheren. Dit kan helpen om angst voor zaken zoals klimaatverandering en morele paniek te voorkomen. Het inschatten en beheersen van toekomstige onzekerheden, door gezamenlijk de existentiële angsten te delen en solidariteit te zoeken, kan bijdragen aan het behoud van orde en het verminderen van risico-angst.
