Lawaai is geluid dat de mogelijkheid tot het waarnemen van ander geluid onderdrukt of uitsluit. Het wordt gekenmerkt door zijn ongewenste en storende aard, waardoor het vaak als ergerlijk of ongepast wordt ervaren.
Op normaal geluidsniveau kan lawaai de aandacht trekken vanwege het serieuze gebruik van lawaai in muziekcomposities. Wat sommige luisteraars als lawaai beschouwen, kan voor anderen juist artistieke waarde hebben. Voorbeelden hiervan zijn bezeten trommelen of Japanse zangers die de grenzen van hun stem verkennen. Elektronische muziek die gecomprimeerd wordt (zoals bij John Zorn), versneld afgespeelde muziek, of het bespelen van instrumenten op onconventionele wijze, zoals in Threody's compositie Hiroshima, tonen aan dat 'lawaai' ook gewaardeerde muziek kan zijn.
De variëteit van lawaai is vrijwel onbeperkt. Keihard geluid heeft een directe impact en kan leiden tot lichamelijke reacties zoals het bedekken van de oren, ineenkrimpen, of weglopen. Lawaai heeft de neiging tot isolatie en kan extreme vormen aannemen, zoals sonic bombs (supersonische knallen) of muzikaal geweld dat als martelinstrument wordt ingezet.
Lawaai-vervuiling, zoals in stedelijke omgevingen of fabrieken, en geluidsoverlast onder water, maken de roep om stilte steeds luider. Stilte zelf kent variaties; wat voor de ene persoon nauwelijks hoorbaar is, zoals het achtergrondgeluid van een elektriciteitscentrale, kan voor een ander storend zijn. Sommige mensen merken dergelijke achtergrondgeluiden niet op, terwijl anderen vinden dat een beetje lawaai juist een stiltegebied karakter kan geven.
