Lawaai is ongewenst geluid dat mensen meestal hebben leren negeren. Lawaai is hinderlijk en vaak hard geluid. Muzieklawaai is geluid waarvan de betekenis ondanks eventuele uitleg niet begrepen of niet gewaardeerd wordt.
De variëteit van lawaai is oneindig. Hard onaangenaam geluid heeft een directe fysieke invloed. Mensen dekken hun oren af, krimpen ineen en draaien zich zo mogelijk om en lopen weg. De sonic bom in de vorm van supersonische knallen en muzikaal geweld als martelinstrument zijn voorbeelden van lawaai waarmee macht wordt uitgeoefend.
Lawaai krijgt aandacht vanwege het serieuze gebruik van lawaai in muziek. Lawaai is dan equivalent aan rommel op straat; sterk cultureel bepaald en weinig objectief. Lawaai in muziek is dan lelijk geluid, storend en niet voor herhaling vatbaar. Anderen zweren bij bezeten trommelen en bij Japanse zangers die de grenzen van hun stem zoeken. Elektronische muziek samenpersen (Zorn), bestaande muziek versneld afspelen, een groot orkest op ‘verkeerde’ wijze instrumenten laten gebruikt zoals Threody met zijn compositie Hiroshima deed, zijn evenzovele voorbeelden van antwoorden op de vraag of lawaai soms ook muziek kan zijn.
Lawaai vervuiling in steden, lawaaidoofheid in fabrieken en geluidsoverlast onder water vragen om stilte. Dat is niet eenvoudig want voor stiltegebied-bezoekers is het nauwelijks hoorbare lawaai op de achtergrond van een elektriciteitscentrale al snel ergerlijk en te veel. Anderen zijn hetzelfde achtergrondlawaai gewend, luisteren er niet naar, horen het niet meer, negeren het. Weer anderen vinden dat een beetje lawaai het stiltegebied juist extra kleur geeft.
De betekenis van lawaai is dat de perceptie van lawaai niet statisch of gefixeerd is. Hetzelfde geldt voor stilte. Het als lawaai ervaren geluid wordt onaanvaardbaar als er redelijkerwijs niet aan te ontkomen is en aantoonbaar sgeweld als martelinstrument zijn voorbeelden van lawaai waarmee macht wordt uitgeoefend.
Lawaai krijgt aandacht vanwege het serieuze gebruik van lawaai in muziek. Lawaai is dan equivalent aan rommel op straat; sterk cultureel bepaald en weinig objectief. Lawaai in muziek is dan lelijk geluid, storend en niet voor herhaling vatbaar. Anderen zweren bij bezeten trommelen en bij Japanse zangers die de grenzen van hun stem zoeken. Elektronische muziek samenpersen (Zorn), bestaande muziek versneld afspelen, een groot orkest op ‘verkeerde’ wijze instrumenten laten gebruikt zoals Threody met zijn compositie Hiroshima deed, zijn evenzovele voorbeelden van antwoorden op de vraag of lawaai soms ook muziek kan zijn.
Lawaai vervuiling in steden, lawaaidoofheid in fabrieken en geluidsoverlast onder water vragen om stilte. Dat is niet eenvoudig want voor stiltegebied-bezoekers is het nauwelijks hoorbare lawaai op de achtergrond van een elektriciteitscentrale al snel ergerlijk en te veel. Anderen zijn hetzelfde achtergrondlawaai gewend, luisteren er niet naar, horen het niet meer, negeren het. Weer anderen vinden dat een beetje lawaai het stiltegebied juist extra kleur geeft.
De betekenis van lawaai is dat de perceptie van lawaai niet statisch of gefixeerd is. Hetzelfde geldt voor stilte. Het als lawaai ervaren geluid wordt onaanvaardbaar als er redelijkerwijs niet aan te ontkomen is en aantoonbaar schade.