Muzikaal geweld is het instrumenteel inzetten van muziek om geweld te genereren. Bijvoorbeeld krijgsliederen. Muzikaal geweld wordt ook rechtstreeks uitgeoefend op bijvoorbeeld gevangenen.
De combinatie van geweld en muziek varieert van achtergrondmuziek bij filmbeelden met gewelddadige scènes (beeld versterkend) tot en met keiharde muziek als gekmakende martelmethode. Tussen beide uitersten bevinden zich onder andere strijdliederen van soldaten en muziek gespeeld tijdens massa-executies. Daarmee is aangegeven dat muziek niet altijd weldadig en onschuldig is. Heel soms is muziek juist gewelddadig en niet onschuldig.
Harde, snelle ritmische muziek eventueel gecombineerd met verstaanbare woorden, dergelijk muziek op zich is niet perse gewelddadig. Drillrap draagt geen schuld, is niet verantwoordelijk voor eventuele barbarij. Muziek kan echter, al naar gelang de context bijdragen aan sensaties van destructie. Pas als de toehoorders ontvankelijk zijn, krijgt de muziek een opfokkende werking met bloeddorstige betekenissen. Opzwepende muziek met verbaal geweld wordt soms ingezet om agressie te genereren. Voorbeeld is het geluid van doedelzakken om Schotse regimenten het slagveld op te jagen of, meer hedendaags onze drill rappers.
Iemand kan aan harde muziek niet ontkomen. Harde muziek is ongrijpbaar en dringt door de muren van de gevangenis lichaam en geest binnen. Neemt mensen geheel in bezit, figuurlijk gevangen. In Guantanamo konden zij aan keiharde westerse muziek niet ontkomen. Zeer hoge frequenties zijn evenmin onschuldig. Hoe immens onaangenaam dit alles is, blijkt uit het afwerende handgebaar van oren afdekken, ogen dicht knijpen en doodsbang ineenkrimpen. Letterlijk wordt gehoor-zaamheid afgedwongen (Lat. obaudire).
De betekenis van muziek voor geweld is dat muziek instrumenteel kan worden ingezet om macht uit te oefenen. Daarmee is aangegeven dat muziek soms niet onschuldig is.
