Stilte is de afwezigheid van geluid en het eventueel resterende geluid wordt niet als hinderlijk ervaren.
Stilte varieert. In een stiltegebied is het nauwelijks hoorbare lawaai op de achtergrond van een snelweg al snel ergerlijk. Anderen zijn hetzelfde achtergrondlawaai gewend, luisteren er niet naar, negeren het, horen het niet meer. Weer anderen vinden een beetje lawaaierig geluid juist extra accent aan het stiltegebied geven. Vergelijkbaar met het geluid van vogels tijdens de stilte van Dodenherdenking.
Stilte is geen afwezigheid, leegte of het definitieve einde van geluid (een stiltecoupé). Is zelden absoluut. Stilte is de ervaring van teruggetrokken geluid, altijd voorbijgaand (twee minuten stilte in acht nemen). In stilte een kaars aansteken is zonder omhaal van woorden een symboolgebaar maken. In stilte begraven, in stilte bidden idem. John Cage met zijn 4’33’’ stilte. Het zijn voorbeelden van geregisseerde illusies van stilte, van zogenoemde muisstille minuten. Soms is stilte vergelijkbaar met dissonant geluid. Iemand zwijgt en draait zich stilletjes om. Stilte kan verheven zijn. Zoals tijdens het stille protest van de iedere week demonstrerende Dwaze Moeders in Buenos Aires. Of oorverdovend en pijnlijk zoals de stilte van het zwijgen tijdens een stille tocht naar de Dam in Amsterdam.
Stilte zoeken, laten zien, zichtbaar uitdrukken, gebruiken, delen, afdwingen, ontlopen, opheffen en zo meer betekent stilte als bijzondere vorm van geluidloze communicatie ervaren. Met de natuur, Hogere Machten , de politiek en met elkaar. Stilte nodigt uit. Lawaai isoleert.
