De Gulden Regel is een, sinds de oudste wereldbeschavingen tot op de huidige dag bestaande, morele grondregel van wederkerigheid waarbij de zinsnede hoort: ‘wat jij niet wilt dat jou wordt aangedaan, doe dat ook een ander niet aan'.
Compassie, empathie en zo meer zijn gevoelens die door reïficatie leiden tot morele grondregels. Zo moet compassie (=abstract en immaterieel) handen en voeten krijgen en aanzetten tot concreet respectvol gedrag, daadwerkelijke hulp, leed verzachting, troosten en ervoor waken dat wij anderen geen lichamelijke of geestelijke schade berokkenen.
Twee grondregels geven globaal richting aan de wijze waarop compassie binnen religies en godsdiensten, spiritualiteit en seculier tot uitdrukking komt. Tussen beiden richtingen - die overeenkomen met negatieve respectievelijk positieve vrijheid - bestaat een spanningsveld. De Gulden Regel (I) luidt: ‘Men moet anderen niet behandelen op de wijze waarop men zelf niet behandeld wil worden’. De tweede (zilveren) grondregel (II) luidt : 'Behandel de ander zoals je zelf behandeld wilt worden'. Samengevat: (I) 'berokken de ander geen schade' en (II) 'doe goed'.
Voor ieder van ons, voor instituties en voor samenlevingen als geheel is het samenspel tussen 'geen schade berokkenen' (I) en 'goed doen' (II) van groot belang. Beide grondregels extreem toegepast zijn contraproductief. Zo kan 'Geen schade berokkenen' (I) leiden tot non-interventie en verantwoordelijkheid ontlopen, verwaarlozing van anderen, maatschappelijke onverschilligheid, egoïstisch gedrag etc. 'Goed doen' (II) kan leiden tot bemoeizucht, autonomie verlies, bevoogding, paternalisme, toenemende afhankelijkheid, bekeringsdrang etc.
Het Charter for Compassion van 2009 is bedoeld om wereldwijd mensen en groepen te stimuleren tot vreedzaam en humaan leven. In navolging van de meeste religies lijkt het Handvest voor compassie voornamelijk gebaseerd op de Gulden Regel (I).