Godslastering of blasfemie verwijst naar het beledigen, bespotten of belachelijk maken van iemands geloof. Dit kan worden ervaren als een ernstige aantasting van iemands religieuze identiteit. In een pluralistische samenleving kan godslastering in woord, beeld en geschrift tot geweld aanzetten, vooral wanneer kwetsbare minderheden betrokken zijn.
Godslastering raakt vaak gevoelige grenzen van fatsoen in het publieke domein. Bijvoorbeeld, publicaties zoals die van Charlie Hebdo kunnen als een schending van deze grenzen worden beschouwd. Vanuit een seculier perspectief kan de meerderheid zich beroepen op de vrijheid van expressie, zelfs wanneer deze vrijheid kwetsend kan zijn. Tegelijkertijd kunnen zelfs individuele kunstenaars, zoals Gerard Reve in 1966 of Salman Rushdie in 1989, door het gebruik van gevoelige symbolen een grote meerderheid diep kwetsen.
Het spanningsveld tussen de positieve vrijheid van meningsuiting — die binnen wettelijke kaders het recht biedt om te kwetsen, lasteren, bespotten of beledigen — en de negatieve vrijheid — de wens om verschoond te blijven van dergelijke aanvallen en beledigingen — is prominent aanwezig.
Het wettelijk reguleren van godslastering in een pluralistische samenleving is bijzonder complex. In Nederland is de wettelijke regeling van godslastering daarom afgeschaft, als gevolg van de moeilijke balans tussen bescherming van religieuze gevoelens en de vrijheid van expressie.
