Burgerlijk verzet is geweldloos verzet van burgers tegen de heersende macht.
Uit onderzoek blijkt dat burgerlijk verzet (Eng. Civil Resistance) aan eisen moet voldoen: (1) idealiter ongeveer 3.5 % van de bevolking omvatten en (2) inclusief van samenstelling zijn (qua geslacht, leeftijd, opleiding, beroep, achtergrond etc.). En ten derde in staat zijn een variëteit aan eenvoudige en toegankelijke geweldloze acties te ondernemen zoals demonstraties, flashmobs, rechtszaken, boycots, burgerlijke ongehoorzaamheid, optredens van artiesten, stille tochten, een avondwake in kerken en zo meer. De volharding ongewapend te blijven opereren, verlaagt de drempel om met de beweging actief of passief mee te doen. Gedisciplineerd blijven afzien van fysieke gewelddadigheid is noodzakelijk om sympathiserende burgers onder de zwijgende meerderheid over de streep te trekken. Dit geldt ook voor potentiële sympathisanten van het burgerlijk verzet onder politieagenten, bewakers en medewerkers binnen de media.
Machthebbers zullen burgerlijk verzet willen breken. In extreme situaties lokken provocateurs straatgeweld uit, verdwijnen betogers, controleren drones de publieke ruimten, worden valse geruchten over buitenlandse hulp aan de leiders van burgerlijke verzet verspreid en zo mogelijk gaan sociale media op slot. Van de kant van het burgerlijk verzet vraagt dit asymmetrisch geweld steeds weer zowel volharding als verregaande professionaliteit.
Internationale onderzoeken naar burgerlijk geweldloos verzet brengen succes- en faalfactoren steeds scherper in beeld. De resultaten staan op internet en worden door opstandige burgers én hun tegenstanders gebruikt. De kunst lijkt te zijn de greep van machthebbers op verondersteld loyale onderdanen stapsgewijs los te weken zodat breuklijnen in de opgebouwde machtsstructuren ontstaan.
