Na de uitvinding van de telegraaf, waarmee het mogelijk was berichten in Morsecode door te geven, ontstond al spoedig behoefte aan een apparaat om voluit geschreven woorden over te seinen.
Het toestel, waarmee dit mogelijk is, werd in de jaren twintig ontwikkeld in de Verenigde Staten, Engeland .en Duitsland. Het is sindsdien bekend geworden als de telex.
Een telexzender lijkt wel wat op een gewone schrijfmachine. Hij is uitgerust met een toetsenbord. Wie dat toetsenbord bedient, ziet de geschreven woorden te voorschijn komen op een smalle strook papier of op een gewoon vel. Het opmerkelijke van de telex is echter, dat op hetzelfde moment diezelfde letters verschijnen op het papier van de telexontvanger elders in de wereld. Een goede typist kan met de telex 60 tot 100 woorden per minuut doorgeven,
De duur van telexberichten moet betaald worden - evenals de duur van telefonische gesprekken. Om kosten te besparen, wordt daarom heel vaak van een andere methode gebruik gemaakt. Op een speciale machine wordt de tekst van het bericht eerst uitgetypt op een ponsbandje. Dat ponsbandje wordt vervolgens in de telexzender gestopt. Een elektromotor zorgt ervoor, dat het bandje razendsnel door de machine loopt en dat het bericht aanzienlijk sneller wordt doorgeseind dan wanneer het ‘met de hand’ wordt doorgegeven.
Telexapparaten worden vooral gebruikt door kranten, persbureaus, banken en handelsondernemingen. Evenals het telefoonnet is ook het telexnet grotendeels geautomatiseerd.