De meeste mensen huiveren bij de gedachte, dat het mogelijk is mensenvlees te eten. Zelfs onder de primitievere volkeren is het eten van mensenvlees tegenwoordig zeldzaam geworden.
Waarschijnlijk leven de laatste kannibalen (menseneters) op enkele eilanden in de Grote Oceaan. Toch is het eten van mensenvlees heel lang een doodgewone zaak geweest. Zelfs volkeren met een hoge beschaving schrokken er niet voor terug. Toen de Spanjaarden 400 jaar geleden Mexico veroverden, gruwden ze bij de ontdekking dat de hoogbeschaafde Azteken het vlees aten van sommige tegenstanders, die ze op het slagveld gevangen genomen hadden.De redenen waarom mensenvlees een hooggewaardeerd voedsel werd, zijn waarschijnlijk verschillend geweest. Sommige volkeren geloofden de dapperheid van een verslagen tegenstander te kunnen overnemen door hem met huid en haar te consumeren; voor anderen vormde het kannibalisme een onderdeel van hun godsdienst. In sommige delen van de wereld was voedsel zo schaars, dat de mensen zich aan elkaar vergrepen; elders weer behoorde het doden en eten van leden van een andere stam tot de sociale gebruiken. Stammen, die nimmer het slachtoffer werden van zulke mensenjachten, toonden zich hoogst beledigd! Het kannibalisme onder primitieve volkeren is vooral verdwenen onder invloed van de blanken. Een goed voorbeeld daarvan zijn de koppensnellers van het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea. Deze mensen vinden het nog steeds juist om leden van buurstammen te overvallen, hun hoofden te prepareren en hun lichaam op te eten. Ze doen het alleen niet meer, omdat de Nederlandse autoriteiten jarenlang zeer streng tegen dit soort praktijken zijn opgetreden.
In de dierenwereld is kannibalisme heel gewoon. Bepaalde vissen eten hun eigen jongen op; jonge tuinspinnen verorberen elkaar.