Paphnatius is een heilige asceet uit de vierde eeuw. Op een van zijn reizen door de Egypotische woestijn ontmoette hij temidden van een kudde dieren een wilde man wiens lichaam was bedekt met haar en bladeren, die leefde van kruiden en wortels. Paphnatius schrok van de verschijning en verstopte zich, maar de man bleek geen gek te zijn maar de heilige Onophrius.
Onophrius vertelde hem dat hij al zestig jaar in de woestijn leefde zonder ooit een ander mens te zijn tegengekomen. Hij had een palmboom ontdekt die ieder jaar twaalf takken kreeg, één tak voor iedere maand, voldoende om hem te voeden. Er was een waterbron vlakbij. Terwijl de twee heilige mannen praten, kwam er een engel die hen de eucharistie bracht. Nadat hij de heilige gaven had ontvangen, verliet Onophrius Paphnatius en stierf. Paphnatius bedekte zijn lichaam met een doek en bracht hem naar een grot nabij de palmboom, die uit droefenis was omgevallen.
