Paradijs is een aan het Perzisch ontleend woord dat ‘tuin’, ‘park’, of ‘hof’ betekent. In de bijbel wordt het voor het eerst genoemd in Prediker 2: 5 en Hooglied 4: 13.
De Griekse vertaling van het oude testament, de Septuagint, gebruikt dit woord voor de tuin in Eden uit Genesis 2 en 3, en zo is paradijs het begrip geworden voor de plaats van de gelukzaligheid van voor de zondeval. In het nieuwe testament wordt het paradijs opgevat als de tuin van de heiligen bij God in de hemel (Lucas 23: 43; 2 Korintiers 12: 4 en Openbaring 2: 7).
