Gepubliceerd op 26-09-2017

Sacerdos

betekenis & definitie

Sacerdos - Algemene benaming voor een priester, een soort staatsbeambte, die slechts raad te geven had aan het staatshoofd of de magistraat, alleen bevoegd in aangelegenheden die de eredienst betroffen. De sacerdotes hadden te zorgen voor het geijkte rituele verloop van de eredienst, zij bewaarden en verklaarden het sacraal recht (sacerdotes publici populi romani Quiritium).

De sacerdotes stonden buiten de eigenlijke Romeinse magistraturen en onderscheidden zich van de magistraten door het feit dat zij over het algemeen voor het leven werden aangesteld, geen enkel van de prerogatieven van een magistraat bezaten, al mochten sommige sacerdotes, o.a. de pontifex, een ambt cumuleren.

De sacerdotes traden afzonderlijk op, b.v. de flamines (drie flamines maiores en twaalf flamines minores, waarbij de rex sacrorum en de flamen perpetuus gerekend mogen worden (zie Flamen)), of in groepsverband, b.v. de sodalitates en de collegia (zie Sodalitates, Collegium).

Naast deze belangrijke, te Rome residerende sacerdotes, waren er ook in de verschillende municipia voor de plaatselijke eredienst. In de Keizertijd vormden zij een ordo augustalium (meestal bestaande uit vrijgelatenen) en verzorgden zij de eredienst voor de vergoddelijkte keizer (zie Municipium).

Van in het begin van de Keizertijd vormden steden van een zelfde provincie of naburige steden van meerdere provincies grotere eenheden of verbonden rond een centraal gelegen tempel, toegewijd aan de regerende keizer en Roma, templum Romae et Augusti. Afgevaardigden van de verschillende steden of municipia vergaderden minstens jaarlijks in een concilium provinciae, voorgezeten door de sacerdos provinciae, die voor de keizercultus instond.