Gepubliceerd op 20-09-2017

Maximianus, Marcus Aurelius Valerius (Hercules)

betekenis & definitie

Maximianus, Marcus Aurelius Valerius - Romeins keizer (286-305 n.C.), bijgenaamd ‘Hercules’. Hij was van geringe afkomst, een ruw maar bekwaam veldheer. Door zijn wapenfeiten klom hij weldra zo in aanzien dat in 285 n.C. Diocletianus hem aannam als Caesar en het jaar daarop tot Augustus om het bewind over het Westen te voeren. Hij streed in Gallia en Africa, onderwierp Franken en Bourgonden. In 292 n.C. adopteerde hij Constantius Chlorus met de rang van Caesar. In 305 n.C. legde hij, hoewel zeer tegen zijn wil, de keizerlijke waardigheid neer samen met Diocletianus. In 306 n.C. eigende zijn zoon, Maxentius, zich de titel van princeps van Italië toe. Maximianus, andermaal begerig naar de titel van Augustus, steunde zijn zoon en riep zich opnieuw tot Augustus uit. Toen Galerius samen met Severus tegen hem optrok, begaf hij zich naar Constantinus Magnus om een bondgenootschap tegen Galerius en Severus te vragen. Bij Constantinus, zijn schoonzoon, legde hij de keizerlijke waardigheid wederom neer en werd gewoon burger. Doch in 309 n.C. was het verlangen naar de keizerlijke waardigheid hem weer te machtig en Maximianus nam voor de derde maal de keizerstitel aan. Toen zijn zoon Maxentius hem wilde verjagen, ging hij opnieuw naar Constantinus, die hem echter gevangen liet zetten. Het is onzeker of Maximianus in 310 n.C. zich in hechtenis door verhanging van het leven beroofde of door Constantinus werd omgebracht toen hij deze naar het leven stond.

< >