Gepubliceerd op 20-09-2017

Marcus Aurelius

betekenis & definitie

Marcus Aurelius - (eig. Marcus Aurelius Antoninus) Romeins keizer (161-180 n.C.), bijgenaamd ‘Philosophus’. Als opvolger aangenomen door Antoninus Pius, regeerde hij na diens dood aanvankelijk samen met zijn adoptiebroeder L. Verus tot 169 n.C. Meteen kreeg het bewind een nieuw kenmerk: het principe der collegialiteit in het beleid werd ingevoerd. In 164 n.C. begon hij zijn tochten tegen de Marcomannen en deze strijd duurde tot in 180 (de fasen van deze oorlog werden vereeuwigd in de reliëfs van de columna Aurelii te Rome). In 176 n.C. werd zijn zoon Commodus medere gent. Dit betekende een eerste doorbreken van het adoptieprincipe sinds Nerva. Van deze keizer zijn welbekend de geschriften van zedekundige aard Ta eis eauton, die een stoïcijnse geest ademen, echter door zijn zachtmoedig karakter gevoelig getemperd. Marcus Aurelius stierf onverwacht te Vindobona (Wenen) in 180 n.C.

Nawerking: Schemering over Rome, roman door Jeske Choinski, vert. uit het Pools, ’s-Gravenhage s.d.; De Straat der Sandalenmakers, roman door Nis Petersen, Amsterdam- Utrecht s.d.