Sommige planten kunnen beschouwd worden als rovers. De mistletoe is er een van.
Ze groeit op bomen en onttrekt aan haar gastheer water en mineralen, die ze gebruikt om zelf voedsel te maken. Voor de mistletoe is dat parasiteren op een andere plant echter een levensnoodzaak omdat ze niet, zoals andere groene planten, in de bodem kan wortelen en daar zelf water en mineralen uit kan putten.De witte bessen van de mistletoe zijn voor verscheidene vogels een lekkernij. De dieren eten echter alleen het sappige gedeelte van de bes en wrijven de zaden met hun bek tegen de bast van een boom. Verscheidene van die zaden blijven daar zitten en ontkiemen. Het jonge plantje dringt met zijn wortels door in de bast van de boom en begint water en mineralen op te zuigen, die de boom voor eigen gebruik uit de bodem heeft gehaald. Al heel spoedig ontwikkelt de mistletoe groene bladeren; korte tijd later volgen de gele bloemen en tenslotte staan de witte bessen gereed voor elke vogel die er zin in heeft. Mistletoe groeit op allerlei bomen.
In Nederland komt de plant niet voor, maar in verscheidene andere landen kan een boom zo dicht met mistletoe zijn begroeid dat hij zelf niet meer te zien is. Sommige bomen sterven zelfs, omdat ze geen voedsel meer voor zichzelf overhouden.
Vooral in de Engelssprekende landen wordt mistletoe veel gebruikt als kerstversiering. Een oud gebruik wil, dat ieder, die onder een mistletoeversiering doorgaat, gekust mag worden. In het verleden meenden men, dat mistletoe magische krachten bezat.