In het begin van de zesde eeuw leefde er in Italië een kluizenaar, die door zijn wijsheid tal van leerlingen om zich heen verzamelde. Zóveel zelfs, dat hij in staat was ter plaatse twaalf kloosters te stichten met elk 12 monniken.
Die kluizenaar was Benedictus van Nursia, de stichter van de Benedictijner Orde. De Benedictijnen vormen een van de oudste, nog bestaande kloosterorden van Europa. Ze hebben een onvoorstelbaar grote rol gespeeld bij de totstandkoming van de Westeuropese beschaving. In de 10e en 11e eeuw brachten ze het Christendom naar Engeland, Nederland, Duitsland, Scandinavië en Polen. In al die landen stichtten ze kloosters, die onmiddellijk centra werden van waaruit de beschaving zich verspreidde. Aanvankelijk leerden ze de bevolking uitsluitend handels- en landbouwmethoden.
Maar later namen ze ook de opvoeding van talentvolle jonge mensen ter hand en stelden kunstenaars in staat hun ideeën waar te maken. In het dieptepunt van de Middeleeuwen waren het o.m. de Benedictijnerkloosters, waar de erfenis van de Griekse en Romeinse beschaving bewaard werd tot betere tijden; in de vorm van kunstwerken en duizenden met de hand geschreven boeken, die door de geduldige monniken in jarenlange arbeid gekopieerd werden.