Ned. gemeente in de prov. Zeeland (Walcheren).
Wordt het eerst genoemd in een charter van 28.5.1247. Dit dorp kwam 1294 aan Floris v; daarna werd er een haven aangelegd (1308); kreeg 1315 stadsrechten van graaf Willem III: kreeg vooral betekenis voor de visserij en werd 1453 bezit van Hendrik van Borsele: 1555 door keizer Karel V samen met → Veere tot markizaat verheven, dat 1581 in bezit kwam van Willem van Oranje. Viel 6.4.1572 in handen van de geuzen; 1585-1616 een Engelse pandstad en kwam. vooral door de vestiging van Zuidned. réfugiés, tot grote bloei. In de 17e eeuw een belangrijke oorlogshaven. Daarop liep de commerciële functie terug. Behoorde tijdens de Noordned.
Republiek tot de stemhebbende steden, die in de Staten van Zeeland vertegenwoordigd waren; dreef een belangrijke slavenhandel. Militair werd de stad belangrijker dan ooit tevoren, doordat Napoleon I haar geducht versterkte. Bij de toen volgende Britse invasie op Walcheren werd Vlissingen verwoest (1809). In de 19e eeuw volgde economisch herstel, dat vooral bepaald werd door de Belg. afscheiding (waardoor de stad maritiem belangrijker werd voor Nederland), door de realisering van een spoorwegverbinding met Noord-Brabant (1872), een kanaal door Walcheren, nieuwe havenwerken en de vestiging van de werf De Schelde. De plannen 1911 tot aanleg van versterkingswerken (het zgn. fort) gaven aanleiding tot wrijvingen met Frankrijk en België. Okt. 1944 werd Vlissingen geïnundeerd en zwaar beschadigd ten gevolge van de geallieerde aanval op Walcheren.Litt. H.P.Winkelman. Geschiedk. plaatsbeschrijving van Vlissingen (1873; herdr. 1972); P.K.Dommisse. De ambachtsheerlijkheid van Oud Vlissingen en de wording van Nieuw Vlissingen (in: Arch. Zeeuws Gen. 1910); H.G.van Grol. De gesch. van de oude havens van Vlissingen (1931); A.S.de Leeuw.
Het fort van Vlissingen (in: Nederland in de wereldpolitiek. 1936): Vlissingen 1572-1972 (in: speciaal nr. Zeeuws Tijdschr. 22. 1972); M.P.de Bruin. Vlissingen 1585-1616 (als pandstad; in: Zeeuws Tijdschr. 1972).
