(Alex.), zoon van Athanasius, was eenigen tijd vorst van Walachijë, keerde toen terug naar Conslantinopel, had grooten invloed, viel desniettemin in ongenade en werd, 80 j. oud, ter dood gebracht (1805), wegens de verstandhouding, waarin zijn zoon Cohstantijn met Rusland stond.
(Constantijn), zoon van den vorige, werd door zijns vaders invloed benoemd tot hospodar van Moldavië (1799) en tevens van Walachijë (1802); zijne afzetting berokkende den sultan een oorlog met Rusland. Na den vrede van Tilsit (1807) nam Y. de wijk naar Rusland, en stierf 1816 te Kiew.
(Alex.), oudste zoon van Constantijn, geb. 1792, trad eerst in russische dienst, werd 1814 kolonel, en eenigen tijd daarna adjudant van keizer Alexander. In 1820 werd hij aan het hoofd geplaatst van een genootschap, dat onder den naam van Hetaerie (zie dat art.) ten doel had om Griekenland te bevrijden. Na een mislukten aanslag nam hij de wijk naar Oostenrijk, waar bij gevangen gehouden werd; 31 Jan. 1828 stierf hij te Weenen.
(Demetrius), broeder van den vorige, geb. 1793, eerst in russische dienst, speelde van 1821 tot 1831 eene rol in den Griekschen opstand, en stierf in Juni 1832 te Weenen.
