wetgever van Pennsylvanié, geb. 14 Oct. 1644 te Londen, was de zoon van Sir William Penn (een engelsch admiraal, geb. 1621, gest. 1670, die aan zijn vaderland gewichtige diensten bewees). Hij bezocht Frankrijk en de Nederlanden, werd na zijn terugkeer Kwaker, stond deswege aan veel vervolging bloot, werd in Ierland gevangen gezet, zag zich de ouderlijke woning ontzegd, ging echter volhardend voort met schrijven en preeken in het belang der nieuwe secte, en werd deswege nog tweemaal opgesloten in den Tower van Londen.
Bij zijns vaders dood erfde hij een aanzienlijk jaarlijksch inkomen aan renten, benevens eene schuldvordering ter waarde van 200,000 guldens nederl. ten laste van de Kroon. Voor die schuldvordering werd hem in 1681 eene landstreek inNoordAmerika bewesten de Delaware afgestaan in souverein bezit, en daar stichtte bij de schoone kolonie, die naar hem den naam ontving van Pennsylvanié. Hij stelde zijn grondgebied open voor allen, die vrijheid van geweten zochten, sloot met de Wilden tractaten, welke eerlijk en stipt door hem nageleefd werden, schafte de slavernij of, en gaf aan zijne kolonie eene staatsregeling in 24 artikelen (die in 1776 ten grondslag werd genomen voor de constitutie der Vereenigde Staten). Groote stukken grondgebied kocht hij van de Indianen; hij stichtte ook de stad Philadelphia. In Engeland teruggekeerd, verwierf hij de gunst van Jacobus II, was dientengevolge slecht gezien bij koning Willem, en werd beroofd van zijne kolonie, die hij echter in 1696 terugbekwam, waarop hij twee jaren (1699—1701) in Amerika doorbracht. Andermaal in Europa teruggekeerd, deed hij in 1712, tegen eene som van 280,000 ponden sterling, afstand van zijne kolonie aan de kroon van Engeland, en stierf 1718. Door de philosofen wordt P. geroemd als een toonbeeld van wijsheid en philanthropie; Montesquieu noemt hem den nieuwen Lycurgus. De complete werken van P. verschenen in "l dl. in fol. (Londen 1726); eene bloemlezing daaruit vormt 4 dln. (Londen 1782).
