I graaf van Sicilië, de jongste der 12 zonen van den Noorman Tancred de Hanteville, die 1052 uit Normandië naar Neder-Italië togen, veroverde 1060 Messina, hielp zijnen broeder RobertGuiseard vervolgens Calabriê veroveren, en stond na diens dood (1085) aan hel hoofd der Noormannen in Italië. Eerst na 28 jaren vol vermoeienissen en oorlogsgevaren, was hij meester (1089) van geheel het eiland, uitgenomen de bergstreken in het binnenland.
Hij beschouwde dan ook Sicilië als zijn eigendom; aan zijnen neef stond hij Apulië af. Nadat hij nog Malta veroverd had, stierf hij 1101 te Mileto, twee minderjarige zonen (Simon en Roger) nalatende, onder voogdij van Adelaide van Montferrat, zijne derde vrouw.II, eerst graaf, vervolgens koning van Sicilië, zoon van den vorige, geb. 1093, was 8 jaren oud toen zijn vader stierf, en werd grootgebracht onder voogdij van zijne moeder Adelaïde. Zoodra hij meerderjarig was, ontweldigde hij Calabriê aan zijnen neef Willem (1120), werd na diens dood hertog van Apulië (1127), nam den titel aan van Koning der Beide Siciliën (1130), en liet zich te Palenno kronen. Hij hield zich staande tegen keizer Lolharins en tegen den griekschen keizer Emmanuël; hij voegde AmalB en Napels bij zijn rijk. Bij de scheuring in de Kerk koos hij de partij van den tegenpaus Anacletus II, en nam Innocenlius II gevangen, die, om weder in vrijheid te komen
II formeel erkende als koning (1139). Daarna maakte R. II. eenige veroveringen in Griekenland (1145), en keerde toen zijne wapenen tegen Afrika, waar de macht der Noormannen zich onder zijn bewind aanmerkelijk uitbreidde; bij stierf 1154. Door R. II werden op Sicilië ingevoerd de moerbezieboom (dien hij uit Griekenland derwaarts bracht), de zijdeworm en het suikerriet.
