d. i. de Leeraar Meng, door de oude missionarissen verlatijnscht Mendus genoemd, chineesch wijsgeer uit de 4e eeuw v. Chr., op 84-j. leeftijd gest. omstr. 314 v.
Chr. in de stad Tseeoe, wordt door de Chineezen beschouwd als hunnen voornaamsten wijsgeer na Confucius. Zijne leeringen zijn opgeteekend in het vierde der zoogenaamde »Vier Boeken", en hebben wellicht meer editiën beleefd dan de Bijbel der Christenen; ze zijn ook ontelbare malen in andere talen overgezet, o. a. in 't Latijn door Julien (2 dln. Parijs 1824); in 't Engelsch door Collie (Malakka 1828); in 'tFransch door Pauthier (Parijs 1841).
