(Saif-Eddyn-Aboebekr-Mohammed), bekend onder den naam van Malek-Adel en van Saphadijn, sultan van Egypte en Damascus, uit de dynastie der Ayoebieden. Hij was een broeder van den grooten Saladijn, op wien hij in jaren volgde, en droeg in groote mate bij tot de vestiging van zijns broeders macht; hij werd achtereenvolgend in Egypte, in Damascus en in Aleppo aangesteld als stadhouder.
Gedurende den Derden kruistocht ontweldigde hij aan de Christenen verscheidene belangrijke plaatsen in Palestina. Door Saladijn met de opdracht belast, om in onderhandeling te treden met Richard Leeuwenhart, sloot hij een voordeeligen vrede: eene hoofdbepaling van dat vredesverdrag was, dat hij moest tronwen met Johanna, de zuster van den koning van Engeland, en dat hij met haar op den troon van het koninkrijk Jeruzalem geplaatst moest worden; doch prinses Johanna weigerde hare hand te schenken aan eenen Ongeloovige. Na den dood van Saladijn (1193) werd zijn veelomvattend rijk gedeeld door zijne zonen ; doch M. zaaide behendiglijk tweedracht tusschcn hen, zoodat ze elkander verzwakten, en hem in de gelegenheid stelden om zich meester te maken van hunne rijken. In 1203 voerde M. den schepter over Egypte, Damasens, Jeruzalem en het grootste gedeelte van Mesopotamië. Alsnu keerde hij zijne wapenen tegen de Christenen ; doch niet altijd was hij in zijne krijgstochten voorspoedig. In 1217 werd zijn rijk verwoest door eene armee Kruisvaarders, aangevoerd door Andréas II, koning van Hongarije, die bem Damiette ontweldigde. Hij stierf 1218, in 75-j. ouderdom. Het eenige, dat me nin dezen vorst te laken vindt, is zijn gedrag jegens de zonen van Saladijn. Zie ook NOEREDDYN.
