latijnsch dichter, geb. te Corduba in Hispania omstr. 38 v. Chr., kwam reeds vroeg naar Rome, bij zijnen oom Seneca den philosoof.
Aanvankelijk overlaadde Nero den jongen dichter met eerbewijzen; maar daar Nero zelf de dichtkunst beoefende, werd hij weldra naijverig op zijnen mededinger L., die nu op alle mogelijke wijzen door hem gekrenkt en vernederd werd. Om zich te wreken nam L. deel aan de samenzwering van Piso; dit ontdekt zijnde, bekende L. alles, waarop hem de keus gegeven werd hoe hij ter dood gebracht wenschte te worden: hij liet zich de aderen openen in een bad, en telde nog geen 30 jaren, toen hij aldus anno 65 v. Chr. stierf. Van L.’s dichtstukken bezitten wij nog de Pharsalia, waarin hij (in 10 boeken) de bijzonderheden van den burgeroorlog tusschen Cesar en Pompejus, en den slag bij Pharsalus, bezingt; de beste editién zijn die van Weber (3 dln. Leipz. 1821—31, anders bewerkt 2 dln. Lpz. 1828 —29) en van Weisc (Quedlinburg 1835).
