(Titus), romeinsch ridder, volkstribuun 65 v. Cbr. tijdens het consulaat van Cicero, diende op loffelijke wijze als veldheer van Cesar in Gallië, doch verliet diens partij, zoodra Cesar den Rubicon overgetrokken was, hetgeen ook L. beschouwde als eene vijandelijke daad tegen de republiek.
Alsnu schaarde L. zich aan de zijde van Pompejus, streed bij Dyrrachium en bij Pharsalus, vergezelde Cato naar Afrika, begaf zich vervolgens naar Spanje bij de zonen van Pompejns, en sneuvelde in den slag van Mnnda (45 v. Chr.).(Quintus), zoon van den vorige, werd naar Orodes I, koning der Parthen, gezonden, om hulp te verkrijgen tegen Cesar's overmacht, welk doel van zijne zending bereikt werd. Na den slag van Philippi nam L. de wijk naar koning Orodes, was gedurende eenigen tijd opperbevelhebber der Parthen tegen de Romeinen, en werd overwonnen en gevangen genomen door Ventidius, veldheer van Antonius.
