naam van vijf duitsche vorsten:
I, hertog der Franken, werd 912 tot duitsch koning verkoren, oorloogde eerst tegen Hendrik, zoon van Otto, hertog van Saksen, toen tegen den hertog van Beieren, en stierf 23 Dec. 918, aan eene wond, die hem in een gevecht tegen de Hongaren was toegebracht. Uit zijn huwelijk met Cunegonde, de voormalige weduwe van hertog Leopold van Beieren, geen kinderen hebbende, wees hij tot zijnen opvolger aan: Hendrik, den zoon van dienzelfden Otto van Saksen, die eerst zijn vijand geweest was.
II bijgenaamd de Saliêr, zoon van Hendrik, hertog der Franken, werd 1024, na den dood van Hendrik II, lot duitsch koning verkoren. Hij had een hardnekkigen oorlog te voeren tegen de vorsten uit het huis van Saksen, herstelde de rust in Hongarijé en Polen, kwam krachtens eene schenking van Rudolf III in het bezit van het koningrijk Burgnndië, liet zich 1027 te Rome kronen als keizer, bracht 1037 aan Eudes, graaf van Champagne, de nederlaag toe, en stierf te Utrecht 4 Juni 1039.
III de eerste duitsche keizer uit het geslacht der Hohenstaufen, was een zoon van hertog Frederik van Zwaben, en Agnes, de zuster van keizer Hendrik V. Hij was geb. 1093, en werd na den dood van keizer Lotharius II tot duitsch keizer verkoren (22 Febr. 1138 te Coblentz) en 6 Maart daaraanvolgend te Aken gekroond. Hij had een langdurigen oorlog te voeren tegen Hendrik den Trotsche, hertog van Saksen en Beieren, die zijn medestander was geweest naar het keizerschap. In 1147 toog K. III, gezamenlijk met Frankrijk's koning Lodewijk Vil, aan het hoofd van een leger van 70,000 man ter kruisvaart naar het Heilige Land, doch leed eerst bij Iconium eene nederlaag, belegerde vervolgens vruchteloos Damascus en Ascalon, en keerde, na zijnen ganschen tocht mislukt te zien, naar Duitschland terug, waar hij, te midden van nieuwe krijgstoerustingen, stierf 15 Febr. 1152 te Bamberg.
IV lot duitsch keizer verkoren 1250, was hertog van Zwaben, en zoon van keizer Frederik II. Zijne verkiezing vond hevige tegenkanting bij paus Imiocentius IV, die hem den hollandschen graaf Willem 11 tegenstelde, en eene kruisvaart tegen hem deed prediken. Nu toog K. IV naar Italië om zich als koning der Beide Sicilien te doen erkennen, veroverde Napels, Capua, Aquino, en stierf Ie midden van zijne overwinningen 21 Mei 1254, vermoedelijk vergiftigd. Hij was de vader van den ongelnkkigen Konradijn (Conradin).
V. Zie CONBADIN.
