frausch generaal, geb. in April 1805 op het eiland Elba, woonde nog op dat eiland in 1814, en heeft er toen Napoleon I nog gezien. Naar Florence gezonden om te studeeren, werd het schip door zeeroovers genomen, en zoo werd de knaap als slaaf eigendom van den bey van Tunis, die hem Turksch, Arabisch en Spaansch liet leeren.
Op eene minnarij met de dochter van den bey betrapt door een gesnedene, die door J. overhoop werd gestoken, moest hij zich redden door de vlucht; vier soldaten, die hem achtervolgden, deed hij achtereen in het zand bijten, en met levensgevaar bereikte hij een fransch schip; 2 Dec. 1830 trad hij in fransche dienst in Aigerie, onderden naam van Jusuf-Mameluck; 25 Mei 1831 kapitein bij het le regiment afrikaansche jagers, werd hij in zeer gewichtige zendingen als tolk gebezigd, en legde in den oorlog, bij veel talent, den groolsten heldenmoed aan den dag. In 1856 bezocht hij Parijs, en was daar de algemeen gevierde man. In Algerië teruggekeerd, klom hij spoedig in rang op, werd 1839 genaturaliseerd tot Franschman. In 1845 bezocht hij andermaal Parijs, ging daar tot het Christendom over, en trouwde er met eene nicht van generaal Guilicminot. In Algerië terug, was hij van 1845 tot 1848 bij al de vijandelijke ontmoetingen met Abd-el-Kader, werd 24 Dec. 1851 brigadegeneraal; in 1854 vocht hij tegen de Russen in de Krirn ; Nov. 1854 keerde hij naar Algerië terug, werd 18 Maart 1856 tot divisie-generaal bevorderd, en maakte 1857 de tweede expeditie tegen de Kabyien mede. Reeds in 1850 was le Parijs een merkwaardig boekje van generaal J. in bet licht verschenen, getiteld La guerre en Afnque. Deze man, wiens leven slechts eene aaneenschakeling was van avonturen, stierf in Maart 1866.
