romeinsch keizer, geb. omstr. 328 in Pannonië, werd 364 tot medebestuurder des rijks gekozen door zijnen oudsten broeder Valentinianus, die hem over het Oostersche rijk stelde. Hij dempte den opstand van Procopius (366), behaalde verscheidene voordeelen op den konirig der Perzen, liet de Gothen toe in zijn rijk, en wees hun NederMesië tot verblijfplaats aan (376); doch de kuevelarijën der romeinsche officierenen ambtenaren dreven de bevolking tot opstand, en de veldheeren van V. leden de nederlaag in de veldslagen van Marcianopolis en van ad Salices.
Valens zelf werd verslagen bij Adrianopel, en vond met zijn gansche gevolg den dood in eene hut, waarin hij zich verscholen had, doch die zijne vervolgers in brand staken (378).
