koningen van Napels en Sicilië:
I, koning van Napels, uit het huis van Aragonië, geb. 1424, gesl. 1494, volgde 1458 Alfons den Grootmoedige op, van wien hij een natuurlijke zoon was. Herhaalde malen kwam de bevolking tegen F. in opstand, doch hij wist zich staande te honden door een schrikbewind’; hij was valschaardig en wreed.
II, koning van Napels, kleinzoon van den vorige, en zoon van Alfons II, werd 1495, nadat zijn vader afstand van den troon gedaan had, gekroond. De haat der Napolitanen tegen Ferdinand I en Alfons II, was niet minder tegen F. II. Toen Karel VIII van Frankrijk eenen inval in Napels deed, zag F. II zich verlaten door het volk, den adel en de troepen: allen onderwierpen zich aan den franschen koning. Het duurde echter niet lang of F. II werd door zijne onderdanen teruggeroepen, en de Franschen moesten het napolitaansche grondgebied ontruimen. In 1496 stierf F. II, nauwlijks 26 jaren oud.
III, koning van Sicilië (1497), vervolgens van Napels (1504—1516), is dezelfde als Ferdinand de Katholieke; zie het art. FERDINAND V van Spanje.
IV, de eerste, die den titel voerde van koning der Beide Siciliên; zie FERDINAND I Beide Siciliën.
