van Creta, vergezelde Idomeneus naar het beleg van Troje, en moet al de bijzonderheden van den trojaanschen oorlog in geschrifte hebben gebragt in den vorm van een dagboek. Dit merkwaardige manuscript, in het Phenicisch geschreven, werd met U. begraven; doch onder keizer Nero werd het, bij gelegenheid van eene aardbeving, in zijn graf gevonden, en toen in het Grieksch vertaald.
Zoo luidt de legende. Waarschijnlijk was de grieksche tekst, die, even als het oorspronkelijke manuscript verloren is geraakt, niets anders dan eene zamenstelling van zekeren Praxis of Eupraxides in de tweede helft der eerste eeuw na Christus' geboorte. Wij bezitten slechts eene latijnsche overzetting daarvan uit het laatst der 3e of begin der 4e eeuw, uitgegeven door Smits te Amsterdam 1702, en het laatst door Dederich te Bonn 1833; eene fransche vertaling leverde Acbaintre 1813.
