tegenw. Candia, eiland in de Middellandsche Zee, gelegen tegenover den ingang der Egeische Zee, en op 35 graden noorderbreedte (in het N.
T. vermeld Hand. 27 en Tit. 1). Men zeide oudtijds dat er honderd steden op C. waren, waarvan de voornaamste Cnossus, Cydonia, Gortyna, enz. De bewoners, Cretenzen genaamd (vermeld Hand. 2 : 11 en Tit. 1 :12) waren van een gemengd ras, en bestonden uit inboorlingen, Phcniciërs en Grieken, laatstgenoemde meerendeels Doriërs. In de 14e eeuw v. Chr. was dit eiland eene groote zeemogendheid. C. is ook vermaard door zijne wetten, die men toeschreef aan zijnen koning Minos (zie MINOS), en waarvan die van Lycurgus slechts eene navolging waren. In het eerst werd C. bestuurd door koningen, onder wier getal men Minos en Idomeneüs telt, welke laatste ten tijde van den trojaanschen oorlog leefde. Vervolgens, men weet niet met juistheid wanneer, werd C. eene republiek, en vertrouwde het staatsbestuur toe aan een senaat en tien Cosmen, zijnde slechts voor één jaar benoemde overheids-personen. Deze republiek speelde nooit anders dan eene onbeduidende rol in de geschiedenis van Griekenland. In 66 v. Chr. werd C. aan de Romeinen onderworpen door Q. Metellus, die daarom Creticus bijgenaamd wordt. Zie CANDIA.
