(Georges), geb. 1769 te Brech bij Auray in het voormalige Morbihan, studeerde te Vannes, werd tijdens de fransche omwenteling, als koningsgezinde, partijganger in den Vendee-oorlog, en oprigter en aanvoerder der Chouans. In 1795, na eene mislukte poging om eene landing te bewerkstelligen bij Quiberon, zag hij zich derwijze in het naauw gebragt, dat hij zijne troepen moestontbindeu; en 1800 was hij genoodzaakt zijn behoud te zoeken in de vlugt naar Engeland.
Hier werd hij door het ministerie met de meeste onderscheiding ontvangen en door den graaf van Artois (later Karel X) tot luitenant-generaal benoemd. Hierdoor met nieuwen moed bezield, keerde hij terug naar Frankrijk,zocht den opstand weder aan te vuren, deed met Pichegru aanslagen op het leven van Napoleon, werd 9 Maart 1804 gevat,en in Junijterdood gebragt.Naderestauratie werd zijne familie in den adelstand verheven.(Joseph), broeder van den vorige, was onder den naam van Joyou insgelijks aanvoerdervan royalistische strijdhenden.
