Vulnus (mv. vulnera), in het algemeen iedere beleediging van het lichaam, hetzij kneuzing, verscheuring, open verwonding, verbranding, verstuiking, ontwrichting enz., veroorzaakt door een uitwendige beleediging. In engeren zin verstaat men onder W. alleen een open verwonding, een opheffing van de continuïteit der huid en der daaronder liggende weeke deelen.
Men kan de wonden onderscheiden naar het instrument waarmede en de wijze waarop zij zijn toegebracht, in steekwonden, gesneden wonden, gekneusde wonden(waartoe ook de schotwonden behooren) en de gescheurde wonden, bijtwonden enz. Verder spreekt men ten opzichte der lichaamsholten (borst-, buik-, schedelholte, gewrichtsholten enz.) van doordringende (penetreerende) en niet doordringende wonden. Een belangrijke onderscheiding voor de praktijk is die in geïnfecteerde (septische) en aseptische (kiemvrije) wonden; zie bij Verwonding. Bij vergiftigde wonden is bij de verwonding naar binnen gedrongen een scheikundige stof, plantaardig of dierlijk vergift (slangebeet, vergiftigde wapens).
