Ulcus venlriculi, zweer van het maagslijmvlies, op een of meerdere plaatsen van den maagwand optredend, vooral bij bloedarme meisjes tusschen 17 en 25 jaar. De eigenlijke oorzaak is niet met zekerheid bekend.
Verondersteld werd, dat het bloed niet voldoende alcalisch zou zijn, om in den wand van de maag het zuur van het maagsap te neutraliseeren en dat daardoor een zelf-vertering van de maag zou optreden.Een andere theorie berust op locale circulatiestoornissen door kramp van de maagspier. De M. verloopt niet zelden zonder verschijnselen; in andere gevallen zijn de symptomen onduidelijk. De typische verschijnselen van M. zijn maagpijn, meestal optredende in aanvallen van maagkramp (vooral ½ -1 uur na het eten), dikwijls uitstralend in rug en armen, en verder braken. In ± 30 pCt. der gevallen treedt bloedbraken op; dit is dikwijls het eerste verschijnsel, dat den zieke bij den geneesheer brengt. De hoeveelheid bloed kan zeer groot zijn; het bloed kan ook ten deele met de ontlasting verwijderd worden, die daardoor een zwarte kleur verkrijgt. Stoelverstopping komt veelvuldig voor.
Onder goede behandeling geneest de aandoening in den regel met een litteeken, dat echter dikwijls nog meer bezwaren geeft dan de M. zelf, daar bij het genezen een zenuwtje in het litteeken beklemd kan raken en oorzaak kan zijn van blijvende pijn of door de schrompeling ervan een vernauwing kan ontstaan van den portier. De zweer kan den maagwand ook zoo diep aanvreten, dat deze doorbreekt en de maaginhoud in de buikholte terecht komt, waarvan een meestal doodelijke buikvliesontsteking het gevolg is. Op de mogelijkheid van kankerachtige ontaarding is bij Maagkanker gewezen.
De maagwand rondom de zweer geraakt in reactieve ontsteking, die zich op de buitenvlakte van de maag kan voortzetten (perigastritis) en tot vergroeiingen aanleiding kan geven, die op hun beurt ook weer pijnen veroorzaken.
Bij de behandeling staat een streng vloeibaar dieet gedurende 3—4 weken, en daarna zeer geleidelijke overgang naar gewone voeding op den voorgrond. Gedurende de eerste weken moet ook bedrust gehouden worden. Van geneesmiddelen zijn te noemen bismuthverbindingen, morphine tegen de pijnen enz. In sommige gevallen zal de geneesheer operatieve verwijdering der zweer aanraden, terwijl bij hevige bloeding ook plotseling chirurgische hulp noodig kan zijn.
