wordt, evenals andere gewaarwordingen, slechts dan waargenomen, indien in de hersenen het bewustzijn ongestoord is; in bepaalde deelen van het spijsverteringskanaal treden hierbij meer of minder onaangename gewaarwordingen op. H. bespeurt men voornl. in de maag; deze plaatselijke gewaarwording bestaat in een drukkend of knagend gevoel in de maagstreek, soms ook een gevoel van misselijkheid, ten slotte, als het hongergevoel niet bevredigd wordt, dikwijls overgaande in maagkramp.
Dat het ontstaan van H. op een bepaalden toestand van de maag berust, ziet men daaruit, dat hij door het opnemen van vaste stoffen (ook al zijn die onverteerbaar), in de maag gestild en door ziekten van de maag onregelmatig wordt. Uit de omstandigheid, dat het vullen van de maag met onverteerbare stoffen het gevoel van H. niet voor langen tijd kan stillen, blijkt echter, dat dit gevoel niet alleen van de ledigheid der maag, doch ook nog van een algemeenen toestand, van de behoefte van het lichaam aan voedingsstoffen en dus van het verbruik van lichaamsbestanddeelen afhangt.H. stijgt en vermindert dan ook in gezonden toestand in het algemeen met de behoefte van het organisme aan vaste voedingsstoffen en mitsdien met het verbruik van lichaamsbestanddeelen. Het kind, dat zich zeer levendig beweegt en groeit, de genezende zieke, de arbeider, die bij zijn werk veel lichaamsbestanddeelen verbruikt, de zoogende moeder, de sportbeoefenaar, zij allen hebben eer en meer H. dan ziekelijke, oude en trage menschen. Mannen hebben ook in doorsnede een grooter H. dan vrouwen. Kunstmatige prikkels, zooals specerijen, kunnen den eetlust vergrooten; worden zij echter te dikwijls en in te groote hoeveelheden gebruikt, dan stompen zij de gevoeligheid der maagzenuwen af en verminderen het hongergevoel. De gewoonte beheerscht ook de hongergewaarwording in hooge mate, want men kan zich niet alleen aan bepaalde etenstijden gewennen, doch het hongergevoel laat zich ook door veel eten zoo versterken, dat men dan veel meer voedingsstoffen opneemt, dan het lichaam noodig heeft. De onnatuurlijke versterking van den H. kan overigens evenmin als de geeuwhonger (een plotseling optredende hevige eetlust, bij niet bevrediging gevolgd door misselijkheid, een gevoel van zwakte en zelfs onmacht) geheel verklaard worden. Een sterke verhooging van het hongergevoel (geeuwhonger) vindt men dikwijls bij suikerziekte (diabetes), bij ingewandswormen, sommige hersenaandoeningen, enz. Niet verklaard is ook de trek in bijzondere spijzen of in dingen, die in het geheel niet geschikt zijn om te eten, een verschijnsel, dat vooral bij bleekzuchtige meisjes en zwangere vrouwen voorkomt.
