Een van de gebruiken die wij niet meer kennen zijn de zogenaamde huilebalken. Op Schouwen liep vroeger tussen de twee aansprekers die voor de stoet uitgingen een man met een grote hoed, die met beide handen een zakdoek stijf tegen zijn ogen drukte en aanhoudend snikte.
In Boxmeer (L) verhuurde de koster nog witte zakdoeken aan degenen die de 'voorrouw' hadden. Zo'n zakdoek droeg men dan naar de 'gewoonte der oude Huilebalken'. In het Gemeentearchief van 's-Hertogenbosch bevindt zich een foto waarop twee aansprekers staan afgebeeld, gekleed in lange jas en hoge hoed, die behalve rouwkaarten ook een lange witte zakdoek in de hand dragen. Bekend is het verhaal van een Amsterdamse aanspreker uit de negentiende eeuw, Gerrit Kraai, die met een grote witte zakdoek voortdurend snikkend de doodsbrieven bezorgde. Deze feiten doen sterk vermoeden dat men in ons land ook klaagvrouwen heeft gekend.
