Twee ineengrijpende handen zijn het symbool van de liefde en verbondenheid van twee mensen. Twee gespreide handen op een grafsteen op een joodse begraafplaats betekenen dat hier een Kohen, een priester, begraven ligt.
De houding van de handen is zoals bij de priesterzegening in de synagoge. Een Kohen of Kohaniem, een nakomeling van de hogepriester Aäron, mag niet met de als onrein beschouwde dode in aanraking komen. De Kohaniems liggen meestal begraven op de eerste rijen of op een apart gedeelte van een joodse begraafplaats. Alleen over speciale paden, die uitdrukkelijk zijn aangegeven mogen zij de dodenakker betreden. Een hand die uit het graf groeit verwijst naar een gezegde tegen een kind dat zijn ouders heeft geslagen: 'Denk er om, je handen groeien later boven je graf uit!'. Het is ook een van de vormen (bijgeloof) van hemelse gerechtigheid, die optreedt wanneer aardse gerechtigheid faalt. (zie: vinger uit het graf). Een hand uit de hemel verwijst naar het visioen van de profeet Ezechiël in het dal der dorre doodsbeenderen, dat wordt voorgesteld als een dramatisch tableau, waarin God wordt aangeduid door een hand die uit de hemel of de wolken reikt. Het is een voorstelling, die zowel in de christelijke als de joodse funeraire kunst voorkomt. zie ook: uitgespreide hand.
