Een persoonlijke lening is een vorm van consumptief krediet waarbij de kredietnemer in een keer het geleende bedrag uitgekeerd krijgt en dit vervolgens met rente in termijnen terugbetaald aan de kredietverstrekker. Het rentepercentage, de looptijd van de lening en de maandelijkse aflossing worden voorafgaand aan de lening vastgelegd.
Een persoonlijke lening wordt doorgaans afgesloten om meer financiële ruimte te creëren voor een eenmalig aankoop, zoals een vakantie of auto. In tegenstelling tot een doorlopend krediet heeft de persoonlijke lening dus een duidelijke bestemming en liggen alle voorwaarden op voorhand vast. Dit zorgt ervoor dat de kredietnemer weet waar hij of zij aan toe is en niet voor verrassingen komt te staan.
Door de rente die betaald moet worden aan de kredietverstrekker kost een persoonlijke lening altijd geld. Tevens kan het zo zijn dat een kredietverstrekker extra kosten in rekening brengt voor het afsluiten van een persoonlijke lening. De rente die de kredietverstrekker mag vragen heeft een wettelijke maximum. Dit maximale rentepercentage wordt bepaald door de wettelijke rente en de standaardrente. De standaardrente is 12%, de wettelijke rente varieert per jaar. De rente over een persoonlijke lening is hoger dan de rente bij een doorlopend krediet, omdat de kredietnemer de garantie heeft dat deze rente gelijk blijft. Stijgt de marktrente, dan wordt deze stijging dus niet doorberekend aan de kredietnemer.
Kredietverstrekkers controleren voorafgaand aan het afsluiten van een lening of de kredietnemer kredietwaardig is. Dit wordt gecontroleerd bij het Bureau Kredietregistratie (BKR). Deze instantie houdt bij welke consumenten schulden hebben en wat de betalingsgeschiedenis van consumenten is. Hierdoor kunnen kredietverstrekkers het risico van een lening inschatten. Consumenten met een lage kredietwaardigheid lopen de kans dat hun een persoonlijke lening geweigerd wordt, omdat de kredietverstrekker het risico dat de lening niet terugbetaald wordt te groot acht.
