Een kredietverstrekker is een bedrijf dat een lening verstrekt aan de kredietnemer (consument). De kredietnemer betaalt de kredietverstrekker periodiek rente en aflossing terug. Verschillende organisaties, zoals een bank, leasemaatschappij of financieringsmaatschappij kunnen optreden als kredietverstrekker. De producten die kredietverstrekkers aanbieden kunnen variëren van een simpele geldlening tot een leasecontract.
In veel gevallen sluit een consument rechtstreeks met de kredietverstrekker een overeenkomst af. Maar het is ook mogelijk om krediet af te sluiten via een intermediair. Deze tussenpersoon bemiddelt tussen de kredietnemer en kredietverstrekker. Het voordeel van intermediair is dat deze de kredietmarkt goed kent en gericht advies kan geven. Het nadeel is dat een intermediair in veel gevallen kosten in rekening brengt voor het advies en het afhandelen van het krediet. De intermediair ontvangt naast deze kosten ook vaak een provisie van de kredietverstrekker voor het afsluiten van een krediet.
Kredietverstrekkers zijn wettelijk verplicht om de consument duidelijk te maken wat de voorwaarden zijn van een lening. Dit is van belang om te voorkomen dat de consument in financiële problemen komt. Een andere manier om dit te voorkomen is door de toetsing van de gegevens van de consument bij Bureau Kredietregistratie (BKR). Deze instantie weet welke kredieten een consument heeft lopen en of er sprake was van een betalingsachterstand door de consument.
Een kredietverstrekker moet een vergunning van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en/of de Nederlandsche Bank hebben om leningen te mogen verstrekken. Deze instanties controleren of een kredietverstrekker aan de juiste voorwaarden voldoet en of de regels worden nageleefd. In het geval van wanbeleid hebben de instanties de mogelijkheid om een boete uit te delen of de vergunning in te trekken. Op de sites van de AFM en de Nederlandsche Bank is te zien of een kredietverstrekker een vergunning heeft en of deze op de waarschuwingslijst staat.
