Een alimentatie berekening wordt uitgevoerd bij een scheiding en bepaalt het bedrag dat men dient te betalen als financiële vergoeding. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen partner- en kinderalimentatie. Voor beide soorten alimentatie berekeningen geldt dat de zogenaamde behoeftes en draagkracht van belang zijn.
In het geval men gaat scheiden, heeft dit meestal grote gevolgen voor het dagelijkse leven. Voor sommige scheidende partners geldt dat een van de partners hoofdverantwoordelijk was voor het inkomen. Door een scheiding kan een van de partners op deze manier ineens zonder inkomen komen te zitten. Wanneer een van de partner door een scheiding geen inkomsten meer heeft, is de ander verplicht om partneralimentatie te betalen. Als scheidende ouders moet men daarnaast afspraken maken over de kinderen. Het is hierbij niet ongebruikelijk dat de kinderen bij één van de ouders gaan wonen. De ouder bij wie de kinderen dan niet verblijven, ook wel de niet-verzorgende ouder, dient in dit soort gevallen kinderalimentatie te betalen.
Hoewel de berekeningen van beide soorten alimentaties wezenlijk verschillen, wordt met dezelfde soort factoren rekening gehouden. Voor beide alimentatie berekeningen geldt dat men een inschatting maakt van de behoeftes van de partner of kinderen en de draagkracht van de andere partner. Met betrekking tot dit eerste wordt bij de alimentatie berekening gekeken naar de levensstandaard van de partner of kinderen ten tijde van het huwelijk zelf. Daarnaast let men op de draagkracht van de andere partner, oftewel wat kan hij of zij missen. Bij de alimentatie berekening wordt altijd een vergelijking gemaakt tussen de behoeftes aan de ene kant, en de draagkracht aan de andere kant. Hoewel dit de belangrijkste factoren zijn, houdt men ook nog rekening met jaarlijkse fluctuaties, zoals loonstijgingen of -dalingen.
