Redactie Ensie

Begrippen omtrent familie zaken omschreven

Gepubliceerd op 24-02-2016

Niet-verzorgende ouder

betekenis & definitie

De niet-verzorgende ouder is de persoon die na een scheiding afstand doet van de alledaagse beslissingen omtrent een kind of kinderen. De niet-verzorgende ouder is doorgaans de ouder die na een scheiding ergens anders gaat wonen en hierdoor minder invloed heeft op de dagelijkse opvoeding.

Wanneer ouders gaan scheiden, komt het vaak voor dat een van de ouders het huis waar het gehele gezin woonde verlaat. In dat geval zal de ouder die wel in het huis blijft wonen doorgaans vrijwel de hele verantwoordelijkheid over de dagelijkse opvoeding van de kinderen op zich nemen. Deze persoon wordt daarom ook wel de verzorgende ouder genoemd. De niet-verzorgende ouder is in dat geval de ouder die het huis verlaat.

Scheidende ouders zijn wettelijk verplicht om een zogenaamd ouderschapsplan met een omgangsregeling op te stellen. Hierin spreken beide ouders af hoe ze voortaan omgaan met de kinderen. Dit is met name voor de niet-verzorgende ouder relevant, aangezien hij of zij de kinderen niet meer dagelijks zal zien. In de omgangsregeling van het ouderschapsplan wordt dan ook vastgelegd hoe vaak de niet-verzorgende ouder contact heeft met de kinderen en op welke dagen dit contact plaats vindt. Daarnaast dient men in het ouderschapsplan onder andere af te spreken hoe de verzorgende ouder informatie over het kind door geeft aan de niet-verzorgende ouder.

Naast het feit dat de niet-verzorgende ouder zich moet houden aan de omgangsregeling zoals vastgelegd in het ouderschapsplan, dient de niet-verzorgende ouder ook alimentatie te betalen. Dit is een financiële vergoeding die bestemd is voor de kosten die men maakt tijdens de opvoeding van een kind. De niet-verzorgende ouder compenseert hiermee voor het verlies aan inkomen als gevolg van zijn of haar vertrek uit het dagelijkse leven van het gezin.