Kinderalimentatie is de financiële vergoeding die ten goede komt aan kinderen na een scheiding. Kinderalimentatie is bedoeld voor de opvoeding en ontwikkeling van een kind. De hoogte van deze vorm van alimentatie wordt vastgelegd door een rechter.
Wanneer ouders gaan scheiden, kunnen ze kiezen voor een co-ouderschap, waarbij beide ouders evenveel verantwoordelijkheid nemen over het kind. Dit is vaak erg lastig te combineren met werk, veel scheidende ouders kiezen er daarom voor om de kinderen bij één van de ouders te laten wonen, dit wordt de verzorgende ouder genoemd. De niet-verzorgende ouder, de ouder die niet meer bij de kinderen woont, dient in dat geval kinderalimentatie te betalen.
Scheidende ouders kunnen zelf afspraken maken over kinderalimentatie die worden vastgelegd in een ouderschapsplan. Hierin komt bijvoorbeeld ook de hoogte van de kinderalimentatie aan bod. Afspraken over kinderalimentatie dienen altijd te worden goedgekeurd door een rechter, die hierbij kijkt naar vastgestelde normen. Een rechter kan de afspraken over kinderalimentatie dan rechtsgeldig maken, beide ouders zijn in dat geval wettelijk verplicht om de afspraken na te leven.
Bij het vaststellen van de hoogte van kinderalimentatie houdt men rekening met een aantal factoren. Een rechter bepaalt wat de behoeftes zijn van de kinderen en wat de draagkracht van beide ouders zijn. In geval de niet-verzorgende ouder een hoog inkomen heeft, wat vaak gepaard gaat met veel draagkracht, dient deze ouder ook meer kinderalimentatie te betalen. In geval de niet-verzorgende ouder een laag inkomen en weinig draagkracht heeft, beïnvloedt dit de hoogte van de kinderalimentatie. Hoewel een rechter nog met andere factoren rekening kan houden, is de vergelijking tussen de behoeftes van het kind en de draagkracht van de ouders het meest bepalend voor de hoogte van de kinderalimentatie.
