Sinds de jaren zeventig (van de twintigste eeuw) een eufemisme voor zwakzinnig of ‘geestelijk gehandicapt’ (zelf ooit een eufemisme voor het verouderde ‘geestelijk onvolwaardig’, dat als uitermate kwetsend werd ervaren). Ook van toepassing op personen met het syndroom van Down*. De term ‘geestelijk gehandicapt ‘suggereert evenwel dat er ook iets schort aan het gevoelsleven van de patiënt (dus niet alleen aan zijn verstand). Een ander bezwaar is de religieuze dimensie die vaak met het woord ‘geestelijk’ verbonden wordt.
De term voldeed dan ook niet lang als eufemisme. In 1991 stelde de Nationale Raad voor de Volksgezondheid voor om de aanduiding ‘verstandelijk gehandicapte personen’ formeel te gebruiken voor de stoornis ‘zwakzinnigheid’. Aan de opeenvolging van termen merk je een verschuiving in maatschappelijke waarden.
Ik snap waarom de vroegere geestelijk gehandicapten nu worden aangeduid als verstandelijk gehandicapt, al vrees ik dat de subtiele nuance de meeste mensen ontgaat.
Malik de Kok: Nieuwpraat in het gekkenhuis. 29-04-99, webpagina
