sterven. Gaat terug op het indianengeloof dat de mens na zijn dood op een plaats komt waar hij onbeperkt zal kunnen jagen. De vraag is echter of deze opvatting niet aan de indianen werd opgedrongen vermits de oudste vindplaatsen in de Amerikaanse literatuur komen van niet-indiaanse auteurs zoals Washington Irving (in diens ‘Adventures of Captain Bonneville’ uit 1837) en James Fenimore Cooper (‘The Pathfinder’ uit 1840). De uitdrukking kreeg overigens vooral bekendheid door de romans van James Fenimore Cooper en Karl May.
Ambulancepersoneel noemen overledenen soms ‘klanten voor de eeuwige jachtvelden’. De ‘eeuwige jachtvelden’ vormen slechts een van de vele mogelijke plaatsen waar de afgestorvene naartoe kan reizen, afhangend van de religieuze overtuiging van de nabestaanden. Andere plaatsen zijn o.a.: het andere* leven; een betere wereld; het eeuwig leven; naar God*; de hemel; het hiernamaals*; het paradijs.
Manuel toetsenist van jewelste en nu engel van beroep, daarboven op de Eeuwige Jachtvelden.
Oor, 16-01-88
Talrijk zijn de onnozelen die in zijn boek in een bijzin naar de eeuwige jachtvelden worden verwezen wegens ‘hersenverweking’ als gevolg van syfilis.
HP/De Tijd, 05-01-2001
