Oorspronkelijk was het onderhoud der dijken kavelgewijs verdeeld over de dijkplichtigen (→ hevene, → dijkverlating). Dit oude stelsel bleef hier en daar, bv. in Schouwen, tot in de 19e eeuw gehandhaafd.
Vooral na de stormvloeden van 1530 en 1570 kwam in Zeeland hierin verandering door het doen onderhouden der dijken uit één hand, nl. het polder- of ambachtsbestuur, dat dan de kosten omsloeg over de dijkplichtige geërfden. Aldus werd de → dijkage gemeen, d.w.z. op gemeenschappelijke kosten uitgevoerd. Bij de gemeenmaking der dij ken ging in de Nederlanden Walcheren voorop.LITERATUUR
Beekman, Dijk- en waterstaatsrecht, 1, 506 e.v., 656, 668. Cools, Strijd om den grond. Gallé, Beveiligd bestaan, 173 e.v., 196 e.v.
