Ensilage is het volgens een bepaalde werkwijze geconserveerde veevoeder. Meestal bestaat deze werkwijze hieruit dat in kuilen in den grond, in betonnen of houten silo's boven den grond, gras, groene mais, bietenbladeren, pulp, aardappelen, alfalfa e. d. opgestapeld worden met of zonder zuurvormende middelen. Door het eigengewicht en het er op aangebrachte gewicht in den vorm van grond of gewichten wordt het geheel samengeperst. Aldus bewaard treedt een melkzuurgisting op, welke gepaard gaat met een aanzienlijke temperatuursstijging. Hierbij neemt het volume sterk af, treedt vocht uit en wordt zooveel zuur gevormd dat na eenige weken het geheel geconserveerd is.
Tengevolge van de gisting, waarbij chemische omzettingen plaats vinden en tengevolge van het uittreden van vocht, vinden verliezen in voedingswaarde plaats, maar doordat op deze manier voedermiddelen, die anders kunstmatig gedroogd zouden moeten worden, nog bewaard kunnen worden, beteekent deze methode een belangrijke vooruitgang voor de veehouderij.
Terwijl bij het gewoon in de zon drogen ook verliezen optreden, die minstens even groot zijn als bij het ensileeren, zijn de veranderingen in de samenstelling van de ensilage niet zoo groot ten opzichte van het versche product als die van in de zon gedroogde producten. De diatetische waarde van ensilage, is bezien in verband met het normale winterrantsoen dat practisch geheel uit gedroogde producten als hooi, granen, meel-en koeksoorten bestaat, niet te onderschatten.
