Kwaliteitsaanduiding die in de wijnhiërarchie net boven Vin deïable zit. Briljante ingeving van de Franse wijnautoriteiten. De wijnboeren kregen door een wetwijzigingde mogelijkheid om hun Vin de Table aan de anonimiteit te onttrekken, mits deze aan een aantal eisen voldeed. Het precieze productiegebied werd gedefinieerd. Er werd bepaald welke druiven er aangeplant mochten worden, die vervolgens ook op het etiket vermeld mochten worden. Het maximale rendement per hectare werd vastgesteld, evenals het minimale percentage natuurlijke alcohol.
Aldus kreeg tafelwijn een eigen gezicht: die van de streek waar hij vandaan komt. Inmiddels bestaan er bijna honderd lokale districten, meer dan vijftig departementen en vier regio’s die Vin de Pays produceren, kriskras door heel Frankrijk met uitzondering van Bordeaux, Bourgogne, Champagne, Elzas en Beaujolais want die zijn al wereldberoemd genoeg. Toch beginnen deze ‘grote vijf', qua bekendheid in ieder geval, langzaam concurrentie te krijgen van de Vin de Pays d’Oc, met driehonderd miljoen liter (vijf procent van de totale Franse jaaroogst) de belangrijkste 'streekwijn'.
