Wankelend wijnrijk: halvering van de binnenlandse consumptie en de extatische exportcijfers verbleken. Te lang in een ivoren toren vertoefd en ten onrechte gedacht dat het een monopolie had op het maken van rood, wit en rosé. De nummer één posities gaan nu in raptempo verloren.
In Amerika moest het (wijn)stokje overgedragen worden aan Italië (de houding van Frankrijk in de Irak-kwestie hielp ook al niet mee). Maar het kan nog erger: het moet in de Verenigde Staten zelfs nog Australië voor zich dulden en dient thans genoegen te nemen met de plek als derde exportland. Ook in Engeland zijn de bordjes verhangen. Daar pronkt Australië nu met de gouden medaille. In Nederland lekt het marktaandeel eveneens weg. In het begin van de 21e eeuw druppelde het voor het eerst naar onder de vijftig procent. Nieuwe Wereld landen rukken op. Vooral Zuid-Afrika (nummer twee) is hier populair, maar ook Argentinië, Chili, Californië.
Saneringen staan op stapel in Bordeaux, de Rhône en Beaujolais. Maar inmiddels zit het land met enorme hoeveelheden onverkoopbare 'kwaliteitswijn’. Normaal gesproken is er sprake van een surplus aan vin de table, maar in 2005 werd ervoor het eerst appellation contrôlée wijn verstookt tot industriële alcohol. In totaal kreeg 1,5 miljoen hectoliter wijn een andere bestemming, waarvan nota bene de grootste hoeveelheid uit Bordeaux. En dat terwijl de productie vooral door verbetering van de wijnmaaktechnieken daar nog steeds toeneemt. Een onoverzichtelijke wijnwetgeving die zorgt voor een ongekende (groeiende) hoeveelheid (vaak treurig stemmende) AC's, grands crus classés, grands crus, crus bourgeois en vins de pays helpt ook niet mee om de buitenlandse consument (terug) te winnen die net gewend is aan heel groot 'chardonnay’ of 'shiraz’ op het etiket. Veel Franse wijnboeren hebben daar nog geen boodschap aan en wensen geen wijn te maken die voldoet aan dat soort moderne verlangens. Financiële compensatie van de regering wordt geëist en wegen worden geblokkeerd, maar de fundering van het Franse wijnrijk is hoognodig aan vernieuwing toe. Dat begint met veel rooien, bezinnen, en vervolgens met een helder beeld voor ogen opnieuw gaan bouwen. Chauvinisme en oogkleppen verboden.
