Onkruidverdelgers.
Wijnboeren zijn heel lang als de dood geweest voor alles wat in de wijngaard groeide en geen wijnrank was. Platspuiten was de remedie. Bedreigende schimmels, gras, onkruid, alles sneefde. Volgens niet-officiële cijfers werd in Frankrijk tot voor kort tachtig procent van al het landbouwgif door de wijnbouw opgesoupeerd (zie ook: biologische en biologisch-dynamische wijnen). Men komt hiervan terug onderdruk van de publieke opinie en omdat de grond uitgeput raakt. Maar vooral ook omdat steeds meer (jonge) wijnmakers 'schoon' willen werken. Resistente druivenrassen helpen daarbij en de gifspuit wordt vervangen door het veel milieuvriendelijkere middel Bordeauxe pap (een mengsel van kopersulfaat, kalk en water) dat afrekent met de valse meeldauw (een gemenere naam kan bijna niet), een van de grootste lastpakken in de wijngaard. Gras en kruiden tussen de wijngaarden mogen blijven groeien en worden zelfs aangeplant. De druiven dienen het beschikbare wateren voedsel nu te delen en moeten zo harder werken om hun dagelijkse portie te pakken te krijgen. Dat levert gezonder, krachtiger fruit op en uiteindelijk wijn met meer smaak.
