Een vervelend gevolg van een medische handeling waarvan een patiënt (flink) last heeft, soms voor altijd.
Bijna elke operatie heeft wel een paar complicaties. Sommige zijn bijna niet te voorkomen. Een complicatie is niet altijd de schuld van de chirurg. Die dokter kan wel een fout hebben gemaakt waardoor het lijkt op een complicatie, bijvoorbeeld als twee bloedvaten niet goed aan elkaar zijn geknoopt en daardoor na de operatie een bloeding ontstaat. Vaak is het moeilijk te zeggen wanneer iets een fout is en wanneer je de handeling een ‘complicatie’ moet noemen. Want misschien waren de bloedvaten die de chirurg aan elkaar vastmaakte wel heel broos (niet gezond meer) en was de bloeding ook opgetreden als alle knopen goed waren gelegd.
Ongeveer hetzelfde geldt voor wondinfecties. Als iemand na een operatie een wondinfectie krijgt, wordt dat vaak een ‘complicatie’ genoemd, terwijl die infectie kan komen doordat een verpleegkundige of de patiënt zelf aan de wond heeft gezeten zonder de handen goed te hebben gewassen.
Complicaties zijn nooit de bedoeling en ze komen vaak onverwacht, zonder dat je erop rekende. Dat is niet het geval als dokters bewust een risico nemen bij iemand die er heel slecht aan toe is en bij wie ze dan toch iets proberen te doen. Dan rekenen ze er bijna op dat er een complicatie optreedt. Dat noem je niet ‘complicatie’, maar met een mooi Engels woord ‘calculated risk’, een ‘uitgekiend risico’ of ‘overwogen gevaar’.
