Iemand die als beroep zieke mensen verzorgt, meestal in een ziekenhuis, en daarvoor een opleiding heeft gevolgd.
Als je in het ziekenhuis ligt, word je verzorgd door verpleegkundigen en verpleeghulpen. Die zijn de hele dag in de buurt van je bed. Dokters zijn dat niet: zij komen in het ziekenhuis een paar keer per week langs (of vaker als het nodig is). Ze horen dan verpleegkundigen hoe het met de patiënt in bed gaat: of die goed eet, slaapt, poept en plast en zich goed voelt. Verpleegkundigen houden dat allemaal precies bij. Daardoor zijn ze heel waardevol voor het werk van dokters. Dokters zouden werkelijk in een ziekenhuis niet zonder verpleegkundigen kunnen werken.
Vroeger noemden mensen het beroep ‘verpleger’ en noemden ze een verpleegkundige in een gesprek ‘zuster’ of ‘broeder’. Deze twee laatste woorden kun je nog wel gebruiken om een verpleegkundige mee aan te spreken of te roepen als je de voornaam van de persoon niet weet: ‘broeder, ik wil graag op de po’, ‘zuster, ik voel me opeens helemaal niet lekker’.
Ook ziekenbroeder, verpleegkundige. Kijk ook bij verpleeghulp.
